Een nieuwe plek.

Piper liep met niet vermoedende passen langs water, in het eerste opzicht leek het heel normaal. Maar langzamerhand werd het water ruiger en binnen de kortste keren hoorde ze een luide plons. Aan de rand van klif zag ze een grote waterval, een boomstam was naar beneden gevallen en kapot gespat. Het hout dreef nu verder. Toen Piper om zich heen keek zag ze dat er een padje was dat naar beneden liep, het stopte op een ruime richel waar je heerlijk op gras kon liggen. Een paar stenen lagen er. Piper volgde het paadje en kwam op de richel, het gras was hier lekker vochtig door de water val en de waterval viel ook op het 'afdakje' dat boven de richel was. Een grote rots stak namelijk over de richel heen, een sluier van de waterval maakte het plekje bijzonder en lekker knus. Piper had net een lekker plekje gevonden waar ze lekker lag toen ze opeens een geluid hoorde, er was iemand boven haar. Door het water kon ze geen geur oppikken. Piper ging stil liggen en hoopte dat het beest boven zich dit plekje niet kende. Piper keek met dromige ogen voor zich uit, de sluier maakte het beeld wazig. Een vis vloog voorbij en even later hoorde Piper een onaangename splash. Iewl. Dacht Piper, en een beeld van de gespieste vis op een rots kwam in Piper's hoofd. Nog een stap,vlak boven Piper op de rots stond het beest nu. Stilletjes wachtte af wat het dier boven haar zou doen.

{alleen Vello graag, later kunnen misschien anderen komen maar dat laten we dan wel merken in latere posten}

Vello was op zoek naar een prooi een en wat oefening hat moest een beetje een uitdaging zijn niet te makkelijk maar ook niet te moeilijk. Met rustige passen liep hij richting de watervallen daar zou vast wel een lekkere prooi zijn en kon hij ook meteen rustige eten. Toen hij een Sinornithosaurus zag lopen die kon hij wel pakken. Vello sloop eerst een stukje dichterbij maar zette al snel een sprint in. De Sinornithosaurus keek verschrikt op en zette daarna op een lopen. Vello liep het beest eerste even denken dat hij kon ontsnappen en dan zou hij hem pakken. De Sinornithosaurus liep recht op de waterval af het geruis van de waterval werd steeds duidelijker. Dalijk kon hij geen kant meer op of het beest meost springen maar hij betwijfeld dat. Vello Liet een Driegende kreet horen en zette zicht krachtig af tegen de grond en sprong zou op de Sinornithosaurus. Meteen greep hi j de nek en zette zijn nagels in zijn vel. De Sinornithosaurus piepte angstige en van de pijn. Vello draaide meteen zijn nek om om het uit zijn leiden te verlossen. Een luide krak en een harde angstige piep was het resultaat. Tevreden liet hij zijn buit op de grond vallen en likte even zijn nagels af en pakte daarna zijn buit op. rustige liep hij boven op de water val op zoek naar een goed plekje om te eten. Vello wist dat er geheime grotten waren achter de waterval. Maar hij had nog steeds niet de ingang van zon grot gevonden. Vello keek even rond op zoek naar een pad die naar benend ging. Vello liep een stukje door en sprong toen op een rots en keek rustige met zijn vangst in zijn bek rond. Zijn staart zwaaide rustige heen en weer. En zorgde voor de evenwicht.

Piper had de klap gehoord en smeekte nu dat het beest niet haar geur zou ruiken, met kleine bewegingen kroop Piper naar achteren. Ze had geen zin om een gevecht op leven en dood te houden op een richel. Stilletjes afwachtend bleef zo zo zitten, het geluid bleek op gehouden te zijn en opgelucht haalde Piper adem. Maar opeens hoorde ze een doffe klap boven op het afdakje van de plek waar zij lag. De ogen van Piper verspreide zich en ze keek angstig omhoog. Piper's gedachten sloegen op hol, ze wilde weten wat voor een dino er boven haar was en of ze hem/haar kende. Na een paar stille minuten vol met gesmek van de dino boven haar herkende ze een ademhaling, omdat Piper haar gedachten niet wilde geloven begon ze een beetje in beweging te komen. Langzaam maar zeker kwam ze bij de rand aan van de richel waar ze op lag. Voorzichtig draaide ze haar hoofd en ze keek omhoog, net op dat moment viel er weer een vis naar beneden. De vis lande vol op haar hoofd en zwaar geirriteerd greep Piper de vis en smeet hem naar beneden, even later had ze er spijt van. De honger begon te komen, alweer! Piper zuchtte en keek weer naar boven, het water spatte op haar gezicht en droop weer verder naar beneden. Piper wilde bijna weer op haar richel gaan omdat ze genoeg van het water kreeg totdat ze een staart zag. Het was een rode staart met zwarte strepen. Piper was nu zeker dat het Vello was en een kleine glimlach speelde op haar gezicht. " Vello!" zei Piper met een glimlach en ze keek naar boven, stiekem hoopte ze dat ze Vello had laten schrikken, niet zo erg dat hij naar beneden viel maar gewoon dat hij zijn vondst liet vallen. Dan konden ze samen wel hier gaan liggen en vissen uit het water trekken, ze zouden toch sowieso dood neervallen. Die stomme vissen. Verwachtingsvol keek Piper omhoog, hopend dat het echt Vello zou zijn en niet iemand die gewoon op hem leek. Dan zou ze wel erg voor schut staan, of erger.

Vello stond rustige op de rust en sprong toen een rots naar benden hij had iets gezien achter de waterval. Een schaduw van een andere dino hij kon de geur niet roken door het water maar gokte op een soort genoot. Er moest daar een verborgen richel zijn waar de shadow van de andere dino was. Rustige keek Vello om te zien of er een andere rots was zou die een beetje uitstek. Dan kon hij een stukje verder naar beneden. Het water spatte over zijn lichaam en droop weer over zijn rug en staart veder naar beneden. Eerst maar eens beneden komen terwijl hij naast de in de waterval stond op een uitstekende rots. Met een wat gespannen houding keek hij omlaag. Hij moest eerst uitzoeken wie dat was en of het wel veilige was hij wou niet dat hij zijn vangst aan iemand moest afstaan. Toen Vello een bekende stem hoorde keek hij verbaasd op en zag toen een bekend gezicht. Er kwam een glimlachje op zijn gezicht. Het was Piper die had hij wel eens eerder gezien Vello keek even rond en zag toen een rots die valkbij was een klein sprongetje was genoeg. En nou wist hij zeker dat er een verborgen richel achter de waterval was. Vello zette zich voorzichtig af en lande op de andere rots hij gleed bijna over de glibberige stenen maar kon zich nog net vastklauwen met zijn sterke en dodelijke klauwen. Snel sprong hij naar Piper en de richel toe. Het water kloste en spattende alle kanten op toen hij door de waterval sprong en naast Piper landen. Vello voelde een paar vissen op zijn lichaam landen en hij nam een paar vissen mee. Toen hij door de waterval hij sprong met een glimlach keek hij even rond en knikte vriendelijke naar Piper. Vello legde zijn gedode Sinornithosaurus op de grond en schudde het water van zich af. En keek met een glimlach naar Piper. ‘Heey Piper leuk je weer te zien.’ Zei Vello vrolijke en keek vriendelijke naar haar.

Piper had Vello zien springen en dat hij vissen mee had genomen, Piper likte haar lippen af. "Ja, heel leuk." zei Piper, "Hoe gaat het met je?" zei ze kort daarna. Piper keek naar zijn prooi en zag dat hij het net had gevangen. Ze had al vissen op, ze hoefde niet meer. Tevreden ging ze liggen, haar ogen op Vello gericht. "En? Wat vind je van mijn plekje?" zei Piper vrolijk en ze keek omzich heen, er was gras en bloemen en zo nu en dan een vis die naar beneden viel. En als je dorst kreeg kon je je tong uitsteken. De richel was sterk genoeg en beschut voor 2 dino's. Piper vond dit een pérfect plekje. Piper sloot haar ogen en luisterde rustig naar het kletterende water, het suisen was het allermooist. Een tevreden glimlach speelde op haar gezicht en ze keek Vello aan. Misschien konden ze vrienden worden.


{sorry inspiloossss.}