schimmen tussen de takken van de bomen...

ghost maakte een laag geluid wat alleen haar soort zou kunnen horen.
haar reusachtige lichaam kwam in beweging en ze draaide zich moeizaam om 'het is hiet te krap' zei ze 'ik ga'

Piper had geen honger, vriendelijk kwam ze naast de giganten staan.
"ik ben in vrede" zei ze alert, misschien zouden ze haar aanvallen.
ze hoopte van niet, ze had echt geen zin.

vriendelijk vroeg ze "hoe smaken die blaadjes nou eigenlijk? ik eet ze nooit, maar wat vinden jullie er zo lekker aan?" dit was eigenlijk een vraag die Piper heel erg veel aan het nadenken bracht. hoezo eten we allemaal anders?

Piper keek de twee dinosaurussen aan, ze leken wel aardig.